Swellendam – Barrydale – Montagu April 1932

Nog nooit het so ‘n lekker klomp gaan toer nie, was die algemene opinie van die vyf-en-dertig toer-entoesiaste toe hulle die Donderdagmiddag van die stasie vertrek. En ek dink ons was reg. Natuurlik staan dit nog altyd vir enigeen, wat meen dat hy persoonlik nie as ‘n gawe kêrel beskou kan word nie, vry om met ons te verskil.

Read More

Ceres – Tulbagh September 1931

Dis nou al ‘n heeltemal gewone iets om aan die begin van elke weekvakansie so ‘n vyftig-, sestigtal BTKaners op Stellenbosch stasie in die trein te sien klim. Maar hierdie keer moes menige buitestaner sekerlik sy kop geskud het vir die klomp, want daardie Donderdag nog, en al dae tevore, het dit gereën en gespat soos dit net in Matieland moontlik is. Nietemin is ons weg, en kom die namiddag op Wellington aan.

Read More

Franschhoek – Elgin – Gordonsbaai April 1931

Donderdagmiddag, 2 April 1931 verlaat ‘n groep van drie-en-vyftig stappers die populêre plek van aankoms en vertrek – die Uitspan.

‘n Veronderstelde eenheid maar in werklikheid groepies van vreemdelinge bestyg Helshoogte. Die Hoogte, getrou aan sy naam, het dan ook ‘n paar toeriste goed laat besef dat die middagson hier bietjie sterker brand as in die laer dele van die vallei.

Read More

Knysna Toer

Kan dit regtig waar wees dat ons weer Knysna toe gaan – Knysna waarheen die BTK sy eerste toer georganiseer het? Dit is tog so en hoe anders is die vertrek van Stellenbosch-stasie as die eerste keer. Toe was die BTK nog jonk en onbekend en meeste het hom met huiwering beskou, maar nou is hy alombekend, alombemind en oral word die lede van die BTK beny. Die teleurgestelde gesigte van ‘n paar van die stoere lede van die klub wat verhinder was om saam te gaan was die laaste indrukke van Stellenbosch en dit het die gelukkige toeriste nog meer laat besef watter besondere voorreg hulle te beurt val. Read More

Tweede Waterval Uitstappie

‘n BTK-uitstappie! Net die inspirasie wat ‘n mens nodig het voor die eksamens van Junie moet afkom!

Met trane in die oë verneem ons dat ons die geselskap van sulke gefossileerde BT-Kaners soos Kikker en Mamma-se-Jakkalsie sal moet mis. Maar met ‘n paar handdoeke gewapen, die hulp van ‘n koel windjie waarteen ons opgestap het en die bemoedigende klanke van Driescher se kitaar het ons darem reggekry om die vloed te demp en het eindelik droogoogs vir ons in die geselskap van dr Bobbie en dr en mevr Grobbelaar neergegooi onder die reuse eike voor die deur van mej Watermeyer. Read More