Weskus – September 2022
Dag 1: Slee? Nee net seile vannaand…
Dis 4 September, toetsweek is verby en die week lange recess is net genoeg tyd om die Weskus se ongerepte mooi te gaan verken. Onder die brug in Merriman is daar die bekende geskarrel voor ‘n toer. Groepies word ingedeel, groepieleiers word ingelig van hul take, party is effens geskok met die skielike opgradering in hul rang, en kos word verdeel. Kort voor lank is almal se sakke ‘n paar kilos swaarder en die bus word gelaai en die rit na die Weskus begin.
Die bus is stil in die oggendure, met die ingeneurs and BRekkers wat hul verlore slaap van die afgelope week probeer inhaal. Hier en daar word ‘n fluister stem gehoor, en die opkoms van die son word die fluister al harder. Marietjie en Michaela ontwaak en nou is fluister iets van die verlede. Die bus is nou ordentelik aan die gesels, nuw maats leer mekaar ken, oues vertel die nuutste nuus aan mekaar en die twee Duitsers word hartelik verwelkom by die BTK.
By ‘n vulstasie word daar vining gestop, vir koffie en bene rek. Terug op die bus en nou is almal ten volle wakker, die boskie 30 seconds word uitgehaal en met ‘n mengelmoes van Afrikaans, Engels, handgebare en gesange word daar probeer verduidelik oor en weer die sitplekke. Met die speletjies en gesels word die lang pad kort en voor on sweet draai die bus af op ‘n grondpad na die nasional park waar ons roete begin. Dis egter nog ‘n hele entse ry, maar die busdrywer skrik vir niks en ry met ‘n snel spoed oor die grondpad.
By ‘n kampterrein waar ‘n paar verlate bakkies en hul eienaars kamp laai die bus ons af en die stap begin. Na ons deur die hekke is wor daar eers gestop en ons toerleier Frederick verwelkom die stappers by die toer en verduidelik ‘n paar van die BTK se gerespekteerde tradisies aan die nuwe toeriste. Sibbie en Manie demostreer hoe skiet werk. Nadat De Machtige Koning gesing is en almal weer hul eie hoedens op hul kop het, begin die stap, die keer sonder onderbrekings.
Dis ‘n kort stappie tot by ‘n skulpstrandjie waar middagbroodjies gemaak word. Groepies kry mekaar vir die eerste keer en die vars brood word geniet met ‘n uitsig oor die weskus se branders. Na ete word die rugbybal uitgehaal, dis nie lank nie en die bal beland in die see, die man wie die vang gemis het is ongelukkig nie gewaar nie. Die branders trek die bal al dieper in die water in, en met ‘n paniek word daar besef iemand sal die yswater moet aandruf. Manie se skoene is reeds uit en in ‘n oogwink is hy in die water, dis ‘n naelbytaffere soos die bal al verder wegdryf en Manie teen die branders swem. Uiteindelik word die bal gerky en almal sug van verligting, Manie is die rugbyspelers se hero vir vanda gen kry seker nou nog koud..
Die eerste paar nuwe toeriste word hier uitgekyk. Petri en De Wet, wat die waterbakkie vir vandag bestuur het word van voor gewaar en so wee tons die kampplek is om die draai. Met ‘n stap nou val ons weer in die pad. Dis ‘n vinnige stappie tot by die kampplek, waar almal soos een man agter die klipmuurtjie gaan sit vir skuiling teen die yswind wat al sterker waai. Tente word opgeslaan, en weer geskuif toe ons besef die wind gaan nie binnekort gaan le nie.
Tente gespan en warmer klere aangetrek word aandete begin. Die groepies gooi hul seile agter die bakkie waar daar redelike beskutting teen die wind is. Soos die kos gaar word, word die wolke al donkerder. So tussendeur die voorbereiding word skiet oopgemaak en potjies vlieg soos die meisies opspring en die rigting van die see of net in die pad af hardloop. Slees gevang word ete voortgevat. Nadat omtrent al die groepies hul laaste happies gesluk het word daar druppels gevoel. Die druppels word al meer en kort voor lank is dit n behoorlike vloed. Groepies wat nog besig is om tee et gooi hul seile oor hul koppe en ons sit skouer teen skouer en wag dat die reen oorgaan. Dit word egter net meer-unlucky- en een vir een hardloop stappers terug ne hul tente in die hoop vir ‘n bietjie hitte.
So, word die aand se slee met seile vervang en word oorgeslaan na die volgonde dag. Slee sweetsiesword maar in die tente gepeusel en onder mekaar gedeel. Die n vroee aand en kan die laaste bietjie verlore slaap word ordentelik ingehaal.
Dag twee- See, sand en die soetheid…
Na ‘n goeie tien ure se slaap word ons wakker met ‘m windstil oggend en die geluid van die branders wat breek. Ontbyt word gemaak, koffie gestook en tente uitgeskud in die hoop om die seile droog te kry. n Paar manne het egter natgereen in die nag en lyk hul tente lyk redelik verlep vanoggend. Fred speel tunes uit die bakkie en so op die maat van die musiek maak ons reg vir die dag.
Sake gepak en tente gesak is ons amper oppad. Die druppels wil-wil weer begin val en raincovers word met ‘n speod uitgehaal. Nes almal se sake toe is hou die reen egter op, en die son maak sy verskyning. Ons sing vir ons verjaarsdagmaatjie en val dan in die pad. Die dag begin op die uitgestrekte strand. Dis ‘n ogelooflike prentjie van wit sand en rowwe blou branders wat ons elke nou en dan teen die duine uit jaag in die vrees van nat skoene.
Ons eerste game break word ordentelik benut, met die spkieball wat sy verskyning maak, en ‘n frisbee wat oor en weer begin vlieg soos ‘n paar ander ‘n slapie in die son vang. Die spikeball kompetisie vat vlam en die toeskouers kyk entoesiasties saam. Nadat almal hul gamebottels vol het en genoeg super c’s in het stap ons aan.
Die padjie loop nou effens na die binneland en die eerste paar geel blomme word gewaar. Ons stap verby ‘n paar verlate ou karavane en sien selfs ‘n skeepswrak, die slotspan word verseker dat dit wel die titanic is wat langs die Weskus gestrand is…
Dia nie lank nie of daar word weer gestop, die keer vir middagbroodjies. Ons span uit op die sand en broodjies word vining gesmeer. Nina,Estelle en Grietjie durf die waters aan en lyk nie eers asof hulle koud kry met die uitkomsalg nie, wat is die dames se geheim…Die laaste paar eertse toeriste word hier uitgekyk en die soetheid van die wraak kom al nader.
Nadat die sjokolades reeds verslind is kom Manie en LT van voor gewaar. Hulle word geondervra oor hul rut en hoekom hulle so lank gevat het. Die sand het hulle blykbaar effens in die steek gelaat, n paar keer…
Met die span voltallig stap ons aan. Dis nie lank nie of die groep verdwyn agter die duine in, met die aand se kampplek wat in ‘n redelike holte tussen die duine gelee is. Die tente word gespan en die dames is terug oor die duine in die rigting van die branders. Hier word shampoo en gesmeer en hare gekam voor die koue aandgedurf word. Dis ‘n strategiese inhardloop en duik onder ‘n brander om so vining as moontlik te probeer skoon kom. Of mens se hare regtig kan skoon kom in see water is nog steeds ‘n raaisel, maar die dmaes oortuig hulself dat dit wel so is.
Na die swem word daar in laste bietjie son gebak, bannagrams word uitgehaal en die eerste toeriste reppeteer agter die duine. Die son raak al minder en die stokers begin stook met die son wat die lug van blou na oranje verkleur. Ons hardloop op na die duin om die laaste stukkie son oor die horison te sien verdwyn. By die groepies word die BTKitaar rondgestuur en De Wet en Fred maak vir ons musiek terwyl die potte prut. Ons eet in die skemer en na peoding word die eerste slee vir die toer begin.
Voor die eerste toeriste egter die verhoog kry, open ons eers op die regte manier met Fred wat die ballade vir ‘n sterwende bok met passie vertel.
Fred en Petri se Mario en Luigi is weer op die rivier.
Die eerstetoeriste hou konsert en Marelize as die Queen soek ‘n stem soos Karlien sin. Sy soek ver en wyd, met ‘n paashaas, ‘n gebreklike seeslak ‘n toordokter, ‘n kannibaal maak kos met ‘n gemufde teelepel en die duck maa kook ‘n verskyning en twee baie deurmekaar duitsers wat haar probeer help in die soektog. Na die konsert is dit uiteindelik tyd vir die wraak…
Nou vir die aaitmens:
Fred en Manie se NBS, Mnr Fourie se verkoue raak al erger.
Die pikkewyne in Prieska word nogsteeds gesoek.
Ouma Sibbie verduidelik aan Marietjie dat sy nie skande op die huis kan bring nie, kleindogter verstaan egter nie die opdrag so mooi nie.
Devon en Bevon September maak hul eerste verskyning in gedroggie se teenwoordigheid.
Koppe word weer verkoop met SW wat lei in die proses.
M ren Mrs Wong.
Johan en SW is twee suckers on a stick
Die Blou yskas maak sy eerste verskyning…
Hickels
PF is blykbaar ‘n rooivlaggie
Nina meen dat Fred defnitief ‘n staffie is.
Manie word gevra hoeom hy kaal op die starnd is.
Marietjie word gevra hoekom sy se RW lyk soos ‘n lekker ou.
Nag dames.
Dag 3: Dames skiet en topgun tonele
Die oggend word ons wakker met die stokers se Krismis in Kampala en die son wat kop uitsteek oor die duine. Koffie word gedrink en groepies vorm plek plek daar waar die son al warmer skyn. Die tente word gesak en Nina begin vir ons ktaar speel. Ons bring eer aan ons Skepper vir hierdie mooi die dag en die voorreg om dit saam met vriende te kan deel. Die groepie sangers word al groter en die afrikaanse treffers kry toe ook ‘n beurt, daars ‘n padda in die vlei word luidklees saamgesing totdat almal se sakke gepak is.
PF as slot en Marietjie en Michaela as sy sleutels val ons in die pad, of eerder op die strand. Die strand is wyd genoeg dat daar minstens 10 mense langs mekaar kan loop, ‘dit voel kompleet soos ‘n gala’ hoor mens elke af net toe, “net beter” kom die antwoord dan. Van die strand beweeg die pad na ‘n sand padjie en ons stap tot by ‘n oop kol waar ons vining gamebreak. Op die rotse gewaar ons ‘n trop robbe wat in die son le en bak. Hier word groepie fotos geneem met party groepies wat die ekstra myl gaan en die robbe se area gaan inneem met die hoop om ‘n brander wat agter hul breek in ‘n foto vas te vang. Die hoop realiseer met die massiewe branders wat teen die rotse breek.
Dis ‘n vinnige break, en ons stap verder langs die sand padjie. Plek plek word daar blommetjies gewaar, selfs die pienk blom wat as bemakring gebruik is word uitgewys. Na die sand padjies kom daar ‘n entjie jeeptrack, ‘n bietjie breer en effens harder pad, en ons is dankbaar vir die afwisseling. By ‘n klein standjie draai ons af vir middagbroodjies. Dit voel soos ‘n private strand, met die rotse wat die wind keer en die rustige branders in die baai is dit die ideale plek vir ‘n ruskansie en ‘n spikeball wedstryd of twee…
Na ete is dit ook so, die spikeball spanne daag mekaar ordentelik uit, terwyl ‘n paar ander eerder ‘n slapie verkies. Na ‘n rukkie word die spikeball spelers ook moeg en vining vining word dita ls stiller soos die strand aan die slaap raak. Dis egter nie lank nie of ons wakker gemaak met `Sibbie wat skree dat skiet oop is. Dis ‘n hondeskou soos wat die dames ontwaak en besef dis hulle beurt om ‘n slee te vang. Mense sien net sand spat soos daar gesidestep word. Na ‘n goeie rondhol sessie is almal wakker en sakke word gepak.
Die bakkie drywers het ons teen die tyd al ingehaal en ons vat die laaste ent tot by die kammplek aan. Dis ‘n enkel ry sandpadjie, en die voete begin nou effe tam raak na die die dag se stap. Die span stap egter vol dreef aan. Met die gesig van ‘n groot wit strand stop ons en die kamplek word uitgewys. Die lyn tussen mans en dameskamp word bietjie wasig die aand met tente wat op die grens opgeslaan word.
Voor ons met aandete begin, word daar eers touchies gespeel met die son wat water trek oor die branders, die dames sit op ‘n duin en hare vleg en iemand merk op dat die touchies soos ‘n toneel uit die nuutste Topgun lyk, so begin ons dan One Rebuplic se treffer te sing en die prentjie is volmaak. Die manne begin hemde en dasse uitpluk, die keer haal van die dames ook uit en wys met blomrokkies en lipstiffie vir damesskiet. Fotos wat enige huisdans sin sal laat skaam kry word met sonsondergang geneem.
In die proses word daar vergeet van die kospotte, maar na die fotosessie keer ons terug en aandete word geniet. Die aand se poeding is vla, en Manie hoor by elke groepie of hulle nie dalk eerder die peoding wil skip vannand nie. Klaar geeet word die seile reggesit vir die aand se slee, daars aaitmens wat moet ingehaal word en ons maak reg vir ‘n laaang aand.
Aaitems:
Die aand se aaitems skop af- letterlik- met Amy en Sibbie se ninjas.
Fred and LT se hans en mans is volgende aan die beurt, die hoenders benut die groot verhoog spasie ordentelik en spring dat die sand spat.
Petri en LT kan nie verstaan hoekom vrouens so baie praat nie…
Devon September maak sy terugkeur op die verhoog, die keur saam met Fred in ‘n bespreking oor ‘n partytjie waar ‘n goue toilet die hoogtepunt van die aand was.
Zanlie word verlig, te danke aan die seerowers wat weer nah ul rum soek.
Die eerste toeriste ry rollcoaster.
SW, Amy, Naude, Arenda, Marietjie en Marilize se pikkewyne is die punchline.
Nooi soek boi is terug op die verhoog, die meisies verduidelik in detail wat hulle nou eintlik in ‘m ideale man soek.
Stoute Wouter Kabouter ontvand vir oulaas ‘n klient in sy Weskus se Ooskombuis.
Die gills is op hul perdjies.
Hickels
Alida wil by Muller weet wat hy bedoel met sy lyk soos ‘n spitbraai- blykbaar is dit die tan.
PF wil by Manie weet wat he bedoel met “ek soek ‘n mal girl”, dit is wat is se Manie.
Marietjie wil by Amy-Lee weet wat sy bedoel met daar is baie lekker opsies vir slee, Amy verdander net die klem as verduideliking.
By Sibbie wil daar gehoor word wat sy bedoel met sjoe maar hulle lyk mooi, die manne in hul kraaghemde het haar oog gevang.
By PF wil ons hoor wat hy bedoel met hy sou ook so sterk wees as hy heel dag ‘n misbol rondstoot.
Asook wat hy bedoel het met Jo-an se snor le op die grond, daar was blykbaar ‘n harwurm wat hom aan sy vriend se snor herhinner het.
Manie wil by Fred weet wat hy bedoel het met “wys my jou lyf” dit is wat dit is.
Laastens wil daar by RW gehoor word hoekom ons net vingers eet en nie tone aflek nie, hy het blykbaar na die vingerkoekies verwys…
Nag dames..
Dag 4: flaminke en see skape
Die stokers sing ons wakker met ‘n passievolle weergawe “Toe vind ek jou” wat vir Francois Van Coke sal trots maak. Die kamp word wakker voor die son sy kop uitsteek en ons drink koffie met die uitsig van die branders. Tente word opgeslaan, maar nie voor Manie ‘n draai in dameskamp kom maak om vir sy klere te soek nie…
De Wet is ons slot met Nina en Estelle as sy sleutels. Sonroom gesmeer begin ons stap. Vandag se stap begin weer op die strand maar ons draai vining af na ‘n padjie waar die blommetjies al meer word. By een plek word daar ‘n flamink gewaar, due res van sy trop is egter nerens gewaar nie.
Ons stop by ‘n klipstrandjie vir gamebreak en nog voor die game uit is, is Nina in die water op soek na vissies in die rotspeole. Heidie is agterna in die hoop om hare te was. Ons eet toppers en kry energie bymekaar vir die res van die dag se stap.
Ons stap verder en gewaar ‘n paar verlate see shacks en bakkies wat se roes dit laat blyk of hulle dalk hier vergeet is. n Troppie skape en robbe en nog blommetjies kleur die pad in en voor on sweet is dit middagbroodjie tyd. Na ete word die spikeball uitgehaal en dis ‘n eerste wen vir LT en Charlotte teen Fred en anie, dis egter net een stel wat hulle verower as gevolg van ‘n besering te danke aan ‘n skulp.
Daar word nog ‘n paar middagslapies ingewerk voor ons weer stap.
Die aand se kampplek is tussen twee duine en so ook lekker weggesteek van die wind. Ons kom vroeg genoeg daar dat daar tyd is om ‘n swemmie in te pas, en koffie te stook voor ons met aandete begin. Ons maak aandete binnein manskamp. Groepie B is beitjie besig met kitaarspeel en masseertreine en teen die tyd dat al die die ander gropies klaar geeet is, begin hulle eers rys kook.
Net voor ons eet maak Fred skiet oop en dis ‘n hondeskou soos potte en stofies verlate gelos word in die hoop om ‘n slee te vang. Ete gaan voort en teen die tyd dat groepie B begin eet trek die res al by peoding. Ons eet lepels caramel uit die blik en kyk hoe die son vir oulaas oor die Weskus se golwe verdwyn, dis ‘n asemrowende gesig en ons word opnuut herhinner aan hoe groot ons God is.
Met die sterre wat uitkom, kom die slee seile saam en daar word reggemaak vir ‘n groot aand van aaitems.
Aaitems:
Die aand skop af met Manie as Mr Price wat te voorskyn kom.
Pieter, PF, Barend, SW en Jo-an se troepe word harstseer nuus vertel deur general Petri. Die troepe is egter so besig om mekaar en die gehoor te laat lag dat die onsesitiewe oordrag van die uus nie juis hulle steur nie. Petri word met mening geblouyskas.
Nina is volgende aan die beurt, op die kitaar nietemin. Sy sing van vriendskap en die slee pik ‘n paar trane, die keer van mooi en nie van lag nie.
Kanoes met Naude, De Wet, Fred, Stefan en PF word grusaam
De Wet leer ons ‘n paar nuwe Engelse woorde met sy vertaling van ‘n muishond jagverhaal.
Ons gaan weer fliek
Gatiep en meraai deur Devon en Nina speel I spy.
Moral of the story met Fred en LT en juffrou Grietjie wat nie heeltemal haar boodskap aan die kinders oorgedra kry nie.
Manie en Fred se vriendinne vertel van die avontuur op die weskus, sonder vars water en slee dates wat tekens gee, moenie te veel in lees nie meisie!
Vriendin Fred se toere is egter op ‘n einde en so word die hempies oorhandig aan LT en Petri. ‘n Spesiale oomblik tussen die meisies.
Charlotte en Grietjie is dan BTK manne, en die manne is ook nie gelukkig met al die carbs nie, waars die protiene vir die gains…
Laastens is dit kkkkeptein Frederick en sy kajuitknape, kreefduikers en kraaines op hul skkkkip.
Hickels
By manie wil on sweet hoekom Matthys soos ‘n 18de jarige dogter vir hom is.
Stefan wil ook by manie weet wat hy bedoel het met “ek werk mos nou met kinders”
Nogsteeds by manie, wil Fred weet wat Manie bedoel het toe in dameskamp gestaan het en gese het hy soek net vir sy klere.
By PF wil on sweet wat hy bedoel het met ek het behoorlik my merk daar gelos, blykbaar was die klimaat ideal…
Stefan wil by Leri weet wat sy bedoel met Fred is ‘n dorito.
Leri vra dan vir Mari wat sy bedoel het met “ek kyk al vir dae lank soos ‘n moroon vir LT”, hy het blykbaar vir haar soos ‘n akteur gelyk.
By SW wil daar gehoor word wat hy bedoel het met “die enigste slee wat ek doen is diepslee”
Laaste een vir manie, wil daar gehoor word hoekom hy vir Sibbie gese het dat sy te veel klere aand het.
Dag 5: legendes gaan maan toe…
Dis ons laaste oggend van wakker word met die geluid van die weskus se branders, die stokers sing ons wakker en in die vroee oggendure word kofie en pap geniet met die son wat plek plek deur die wolke breek. Met tente gesak word ons ‘n kring versamel vir ‘n BTK tradisie wat so paar trane in die oe laat versamel. Vandag stuur on sons toerleier en voorsitter vir die termyn maan toe saam met Nina, Laurika en Heidi.
Frederick en Nina herhinner ons dat die BTK soveel groter is as net ‘n lekker avontuur, maar dat die vrindskappe wat hier gevorm word, lewenslange familie word. Die glorie en opregte dankbaarheid word aan God gegee en wat ‘n voorreg was dit nie om hierdie maats te kon leer ken oor die afgelope paar toere. Die BTK sal hulle mis…
So, gee een voorsitter oor aan die volgende een en Petri lei ons vir die res van die dag. Frederick verjaar en daar behoorlik vir hom geluk gewens. Die meisies sing en die ouens gooi, of eerder pos hom kliphard. Ons slot is Fred, maar hy rebelleer, en so kry hy dit reg om vir oulaas in die middle te stap.
Die dag se stap begin, en dis ‘n maklike stappie op jeeptracks tot by ‘n vleiland waar daar middagbroodjies gemaak word. Groepie fotos word vir oulaas geneem en al die laaste blikkies tuna, provitas en enige iets wat nog eetbaar is word hier benut. Klaar geeet stap ons verder en sny koek oor ‘m sandduin om weer op die regte pad te kom. Grietjie sing-stap met die Ukelele en met ‘n lied is die pad vining verby.
Aan die einde van die grondpad word die bus gewaar en alaml is dankbaar om skoene te kan uittrek en die afgelope vyf dae se sand te probeer uitskud. Voor ons kan ry word daar eers gentelmans challenge gehou. Die manne hardloop afdraend en die kompetisie is straf. Manie wat die eerste plek.
So val ons in die pad en die Weskus met sy ongerepte strande, kleurvolle blommetjies en sonsondergange wat jou mense laat verlang wat jy nie eers ken nie raak ‘n wasige herhinnering.
By malemsbuy se spur stop ons en verloor ‘n paar hokkie spelers in die proses e same met die skets. Maar die kompetise was blykbaar straf tussen ons eerste toeriste maar SW het verower en wen nog ‘n burger, hy meen dit was die moeite werd.
Die rut na Stellnbosch is vining verby met die afklim slag word daar gegroet en vir oulaas gesing. Nog ‘n toer is verstreke en die BTK leef voort, die herhinneringe wat in die afgelope week gemaak is dra ons deur die laaste kwartaal van die jaar en die vrienskappe dra ons wanneer die herhinneringe verlore raak. Wat ‘n voorreg was dit nie!
Lewe lank, lewe lank BTK!
