Dis nie ‘n ou saak wat baie gebeur dat BT-Kaners ‘n hele toer deur lente-sonskyn kry nie. Hierdie toer het ‘n gerieflike uitsondering gekry vroeg op die reis, toe somar alles – reën, wind en hael – gelyk op die stappers afgeklim het om die gees te verseël. Ja, die vakansiegees was daar, onmiskenbaar daar, van die eerste “sittin’ tune” daar in die “dog box” op die bagasie in die Wellingtonse trein tot die laaste “quittin’ tune” voor ds Louw se huis. Van die begin tot die einde het elkeen gevoel dat hy die toer ten volle geniet – hy het eenvoudig nie ‘n fout gemaak nie.