28 November – 05 Desember 1944
Die inleiding tot die galaweektoer was ‘n stywe kennismaking in kisklere in die komiteekamer van die Uitspan. Toe ons die volgende oggend met ‘n harde wind agter ons die kontourpaadjie in Jonkersuitstap, was dit al asof daardie stywe mense op die regopstoeltjies net daar teen die muur bly sit het, en gesellige plaasvervangers het in hulle plek saamgekom.
Dis nie ‘n ou saak wat baie gebeur dat BT-Kaners ‘n hele toer deur lente-sonskyn kry nie. Hierdie toer het ‘n gerieflike uitsondering gekry vroeg op die reis, toe somar alles – reën, wind en hael – gelyk op die stappers afgeklim het om die gees te verseël. Ja, die vakansiegees was daar, onmiskenbaar daar, van die eerste “sittin’ tune” daar in die “dog box” op die bagasie in die Wellingtonse trein tot die laaste “quittin’ tune” voor ds Louw se huis. Van die begin tot die einde het elkeen gevoel dat hy die toer ten volle geniet – hy het eenvoudig nie ‘n fout gemaak nie.
Tyd spring so snaaks rond. Dit was of die toer in ‘n dag verbygegaan het, en nadat ons teruggekom het en elkeen weer vasgemessel staan in sy eie plekkie in die samelewing, voel dit soos jare terug, nie net ‘n week nie.