1 April: Kringe met ‘n Bus

Quotes van die dag
Piet le Roux: Dis nie ‘n goeie pad nie, maar die bus sal hom kan ry.
Johannes Swart: Een van die groepies is sonder vleis! Watter groepie het nie vleis nie?…
Frances (Van der Merwe), jy het nie ons vleis nie, nê?
Antone Badenhorst: Ek het gedink hekel is soos jodeling.

Superman dra Chuck Norris pajamas, tjek kopliggie, tjek sleelekkers, tjek slaapsak, Chuck Norris dra Saul Barnard pajamas, tjek beker, tjek knipmes, tjek die vervlakste tentpaaltjies wat onder die bed in gerol het, jy hoop nie dis Piet se idee van ‘n April joke om hierdie tyd van die oggend te ry nie, tjek weer horlosie. Ja, pajamas klink inderdaad nou beter as hiteks en die bus. O, flip, tjek hiteks. Maar hierdie is nie Saul Barnard se storie nie., huh-uh.

Jy tuimel uit Anne-Mart Lemmer se Volla by die goeie ou Neelsie parkeerterrein en namate jou oë die donker gewoond raak, sien jy darem die ou grys merrie en Arthur en ‘n klomp halfgeslaapte, halfgebondelde BTKners en hulle halfgebondelde bondels en halfgeslaapte toerlyste in die stikdonker. Die oggendstond het ons slaappatroon gewond -maar dit was gelukkig nie ‘n Aprilgrap nie.

So tussen al die gerugte van mense wat nie wakker geword het nie, en twee toerlyste en stokers wat toe nie stokers was nie en Hanno Botha wat die koue sensualiteit van die bus se vensterruite besing, weerklink Retief Swart (wat hiermee sy hertoetrede tot BTK sketse maak) se pleidooie om die busligte te doof. Wel, wie anders kon dit gewees het? Jou oog val weer op die toerlys en net toe jy dink die drie Pieters en twee Thinusse gaan probleme oplewer, sien jy daar is boonop ‘n Stefanie (Zaaiman) en ‘n Stephanie (Uhlig), ‘n Stefan (Fritsch) en ‘n Stefan (Prins) en, behalwe vir die twee Heleens, ‘n Helene Rabie en Helena Jacobs. Praat van Kringe. Jy het ook gedink Lee-Ann Morris en Adi Ansems is die enigste andertaliges op die bus tot jy die Europese unie op die voorste sitplekke gewaar het. Jy tuur met mening deur jou venster vir die eerste stopplek wat lyk na koffie. Jy is seker jy sal darem ‘n goodfor kan kry vir koffie. Nee, Retief, Riviersonderend het nie slaap op hulle menu nie – selfs al het jy ‘n goodfor. Jy sien een van die plaaslike inwoners het uit Kalanders geraak en sommer twee pampoene so groot soos varkbere agterop sy bakkie staangemaak terwyl hy met die houtkopers gaan onderhandel. (Nie Mister Macdonald nie, Mister Wimpy) Dit kon maar twee olifante ook gewees het vir al wat jy omgee, dis koud na die kort nag en ons het ko-o-o-offie.

Heidelberg se kant bevind jy jou tussen twee Mafias aangevoer deur Tinus de Wet en Thinus Slabber. Ag, ja, altyd goed om ‘n aanduiding te kry van hoe lank die pad nog gaan wees. Iewers langs die lang pad, meer die ou grys merrie dan ook vas om die toerouers, Oom Rheinholdt en Tannie Riëtte de Villiers, aan boord te bring. En so vaar die ou grys merrie toe ook Knysna binne teen die spoed van kreupel weerlig: Knysna, die dorp waar die loerie fluit en die bosslapers net cocktails drink.

En dis hier waar die kringe met die bus ook begin het so al langs die skuins paadjies deur die kreupelhout onder die kruine van die kalanders deur. Hier en daar lyk ‘n naam bekend. Hier en daar kan jy nog jou oë toemaak en die geknars van osse met wavragte boomstompe teen die skuinstes hoor. En jy ry verby die klompies-klompies houthuisies met hul spazzas en shebeens en wonder of daar regtig goud skuil in die wegkruipstroompie. Na ‘n stop by die verkeerde kampplek en nog ‘n omslagtige omdraai van die ou grys os en sy sleepwa met die span gekonfyte touleiers, het die kringe julle uiteindelik by die Gouna Piekniekparkeerterrein gebring. Dit reflekteer sleg op Piet dat niemand ‘n oog knip van verbasing toe hy aankondig dat die kamp moet afgeslaan word en skuif na die regte kampplek 500m verder nie. Dis nou wel nie elke dag Kersfees nie, maar dit kan elke dag 1 April wees…

Na middagete begin die geskarrel na waterbottels en reënbaadjies vir die eerste tog die bos in. Of te wel, die tweede kring. (Iets sê vir jou julle het in matriek te veel tyd aan ‘n sekere boek spandeer, maar dalk verbeel jy jou net.) So uiteindelik is julle nou regtig in die bos waar die paddastoele in elke denkbare vorm en kleur oor die vrot stompe loer en die mos in die blaarkolle klou aan bome waarteen die dinosaurs waarskynlik nog gestamp het as hule nie mooi gekyk het waar hulle loop nie. En een na die ander begin die bos sy gesig wys vir sy gaste, maar ook sy uitdagings. Ordentlikheidspraatjietyd hoor jy die eerste gebrom van vrees uit manskamp: “Nóu sal julle sien hoe in die minderheid ons is!”. Om koning in die dwarste van ‘n skuins pad in te pas, was ook nog nooit maklik nie. Twee swarthoute later maak jy ook vir die eerste keer kennis met Piet se interpretasie van bos-etiket:”As ek sê aan my regterkant, bedoel ek aan julle linkerkant!” Aan iemand se linkerkant en iemand anders se regterkant draai die nou paadjie oor die swart grond tussen die bome in wat te hoog is om af te neem. En met die kraak van elke klam blaar stap en struikel jy vir elke toets en opstel weg die skadu’s in. Hey, daai radio is nie ‘n speelding nie!

Terug by die Gouna piekniekpretparkeerparkplek ruk die barbaarse hordes op vir aandete. Sowat van kringe om die kospotte het jy lanklaas beleef. Behalwe vir die kreatiewe logistiek wat ‘n onverwagse vegetariër of twee meebring, sweef die reuk van gerookte rys om jou kop en in die verbygaan sien jy Fred Steenkamp in ‘n ching-chong-cha tweestryd om oorlewing –die verloorder moet eet. Boonop hoor jy boonop veel meer Nederlands as Engels wat jou heel ver van Stellenbosch af laat voel. Kom jy mos toe agter dat die gejil en gemor wat in die koskringetjies opklink nie die reslutaat van ‘n gestruktureerde kultuurskok is nie, maar veroorsaak is deur die feit dat onze stoorman Hanno Botha voortaan Hanno Tweepot sal heet.

Na aandete wat dit tyd vir die gebruiklike VVV (Verduidelikings, Vermanings, Vermaak). Sonder die T-opsie natuurlik. Die word blykbaar van aangesig tot aangesig op individuele basis verskaf, mens kan nie die logistiek te ingewikkeld maak met net twee potte en vier voertale nie. Die skiet-demo is vir ‘n verandering ‘n damesskiet met Heleen Mills en Retief as die partydige partye. Van demo’s gepraat kom hekels en aaitems toe aan die beurt. As Leon de Wit gedink het hy gaan uit hekels verdwyn as hy ophou toer, het hy ‘n groot fout begaan. Nes met meeste hekels, is jy nou nog nie seker wat werklik gebeur het nie, iets van Heleen Mills wat dink Pieter Avenant lyk soos Leon. Maar voor jy daardie een kon uitpluis, het Piet iemand daarop gewys dat daar nie uit die recce uit gehekel kan word nie en toe het die recce aaitem begin. Heel erg verwarrend. Problematiese rolverdeling boonop by hierdie aaitem met die dat Retief ‘n broer en Colyn de Villiers sy ouers in die skare het om te betrek by hierdie ontstellende skiet. Nog meer ontstellend was die lot van die arme plante, soos ons eie Joegoeslawiese Plantsielkundige aan die hand van die voorbeeld van pampoenifisering aan ons verduidelik het. Ook die samoeraais is aan die uitsterf, vanaand weer amper een gesneuwel in ‘n gaslamp. En toe Piet en Gerrie le Roux, met die sporadiese hulp van Esterbeth le Roux, losstrek met ‘n spraakkoor sou jy nooit kon raai dat eerstens, dit die aaitem van die toer sou word, tweedens dat Piet se hoendernabootsing eintlik ‘n duif is en derdens dat hulle eintlik die storie van Snow White vertel nie. Maar julle het nie geweet wanneer julle weer vir Piet so baie gaan hoor Engels praat nie, so jy het maar probeer bybly met die kringende vertelling en die vrot tamaties vir die groen wurm gebêre.

En so tussen die geruis van die oumansbaard in die boomtoppe van die Gouna Pretpiekparkniekeerpadterrein het dit stil geraak na die lang dag se donker kringe onder die oë.

Nag dames

2 April: Braambos

Quotes van die dag
Heleen Mills (Oor die fietsryers):”Kyk hoe dril hulle boude!”
Jeanne-Miriam Kirsten: “Ek gaan my kinders van kleins af bang maak met ‘n blaar.”
Caitlin Tredoux:”Ek dink ons moet ‘n boek daaroor skryf: The Hitchhikers Guide to the BTK.”
Lisl Labuschagne: “Vir spys en drank vat te lank.”
Josh Reinecke: “Man in dameskamp: deal with it.”

Klink vir jou die stokers is krank vanmôre. Geen bylhoue, geen treksae, geen blaasbalke geen opstaanliedjie. Eers annerkant die longdrop en terug klink die sangnote op. En sommer die roep dat die water reg is. Jy skud jou kop en soek jou beker terwyl die sonstrale bane tussen die boomblare trek en die geskarrel om betyds weg te kom begin. Julle praat maar met julleself terwyl Piet met die eerste toeriste praat, maar eintlik weet niemand wat in die kringe van die bos op hulle wag nie, wag nie… dalk ‘n watergat?

Die eerste opdraand later steek jy vas voor die varings wat glinster onder die doudruppels en die dennenaalde wat knars onder jou sole en die pragtige uitsig – nie vir te lank nie want julle bevind julleself blykbaar in die hartjie van die bosspitstyd. Eers moet jy blitsig padgee vir die ou grys merrie, en toe vir ‘n leërskare bergfietse en nog drie. Jy het nog nooit vantevore gewonder oor wat fietse eet nie, maar so ver as wat jy loop hoor jy: Sop vir die fietse! Die fietsers moes toe ook maar daarmee verlief neem dat die barbaarse hordes hulle luid aanmoedig op hul segetog.

Daar het dadels van Game break gekom en halftwaalf was julle al by die stroompie waar middagete moes wees. Sal ons maar nog so twee kilometer aanstap tot middagete? Die tog langs die smal modderpaadjie tussen die dik blare en gladde boomwortels deur verloop hortend, maar ‘n welkome ruskansie op die klam bosvloer om die bas en die mos en die modder te bekyk gaan nie onbenut verby nie. Jy kan altyd weer probeer om die bos af te neem -en jou asem te soek.

Hindernussius doringdradius staan slaggereed op die randjie van die mistige bos en kort voor lank tree die braambosse, minus die ryp brame, tot die stryd toe onder die luide aanmoediging van ‘n blaffende hond. Die misvlae het aangehou om die bos binne te waai en ‘n dik wit stilte daal tussen die krakende takkies neer. Die sandsteengeboutjie is gelukkig nie te diep weggesteek in die koue nie en hierdie keer verdwyn die brood teen ‘n gesonde spoed terwyl die koffie kook en die tente opskiet.

Die versoeking om eerder melktert en skuiling op te soek, was aanloklik. Maar so gou soos nou staan jy onder ‘n rooi-els by die selfuitreikpermitboks om ‘n kring deur die mistige bos te gaan stap. Of te wel, om in die pad te sit en karre kyk. Maar die BTK is mos nes Fanta: The fun will find you! Kort voor lank moet die locals koes vir stokkrieketklippe en sal een van die karre toe nou nie sowaar Joyce Marais s’n wees nie!

Uiteindelik knars die sole die bos binne langs die rooi olifantpaadjie. Hierdie steil afdraande moet natuurlik iewers weer opgaan, so werk die kringe in die bos mos maar. Opdraande is niks, toe is die plek mos nog vol stompe ook. Jy was aan die klouter oor ‘n klam mosbegroeide een toe jy Carla Venter agter jou hoor:

Ek kan nie hier oor nie, die goggas gaan op my klim!

Nie almal sien egter die stompe as ‘n bedreiging nie, Thinus de Wet het sonder sy vriend Bertie die Bewer sy kans waargeneem om die water op te dam en van die paadjie weg te keer met een.

Maar stompe is nie al hout in hierdie bos nie, en die wat nie plat lê nie, groei, soos hierdie een hier voor jou, tot daar doér bo. Soos Pieter Taljaard sê:

Julle, hy kan nie help hy lyk so nie.

En jy laat sak jou kamera voor ‘n magtige woudreus wat al vir 600jaar afkyk op hierdie kolletjie grond waar jy om sy stam probeer kyk en wonder hoe om 47meter af te neem. ‘n Ent verder in die pad staan nog een en mens kan nie regtig oorvertel hoe groot hulle is nie, net hoe klein jy is.

Terug by die melktertlose teetuin vol ystervarkies raak dit ‘n stort later tyd vir aandete. En die geluide uit die stoor in die mistige aanddonkerte klink vir jou al te veel na die eerte toeriste wat aaitems oefen met hul konvenor, Colyn. En toe is dit ook sulke tyd en jy skuif reg teen die damwal vir die eerste groep aaitem: Die B-opsie – ook bekend as die Eskom Chris Brinke teen die Global Tracker Piet le Rouxs. Aan ander celebrities ontbreek dit nie, ook Stean Fritsch maak sy verskyning as Chuck Forest. En vir elke celebrity is daar ‘n ander styl, maar met die impronto BTK-styl kon selfs regisseur Thinus Slabbert nie foutvind nie. Jy het net te veel gelag om alles te onthou. Na al die vreemde style was dit seker ook nie vreemd toe Ingrid Knoet, Tessel Peperkamp, Laura Caulen, Stefani Uhlig en Marlies Haupt lostrek met ‘n demonstrasie van ‘n liedjie van oor die water nie. Maar De Machtige Koning het egter nie verraai dat daar mense op die toer is wat Nerderlands machtig is nie.

‘n Gekolde lap of wat later bly daar van die eerste toeriste net ‘n gerug in die bos oor en ou en nuwe BTKaners sit in die slees en murmureer oor hoe ‘n mens ALTYD jou mond brand met die eerste sluk warm tjoklit. By soetgoed bly dit nie, en wie het gesê daar is net patats in die bos se groentetuine? Retief is in sy skik met sy groentetuin, maar in sy slee kondig Sme aan dat sy ‘n aaitemweduwee is.

Die vriendelike Le Rouxs probeer ‘n rerun van snow white, en nee, jy gaan nie onverskillig om met die woord “probeer”nie. Nes met hulle aaitem het jy ook gedink vanaand is die laaste keer wat jy Suzaan Haumann, Pieter Avenant, Heleen Marais en Josh in die Mama Joe, of liewer Joe Mama, aaitem sien. Jy het natuurlik nie geweet wat moreaand op jou wag nie, wag nie.

Nag Dames

3 April: Kringe in ‘n Bos II: Opdraand in ‘n Plantasie

Quotes van die dag
Rikus Ferreira: “Nie olifante of ysbere kan boomklim nie.”
Johan Jooste: “Dalk moet ons ander boomwassers aanstel.”
Amal tydens aaitems: “Piet, is dit ‘n dúif daai?”
Piet: “Ons gaan so ¾ van vaoggend stap, maar minder op en af.”
Piet (7km later): “Ekt mos gesê dis nie op en af nie, dis nét op.”

Diepwalle is regtig diep. Gelukkig het die reëntjie wat laasnag geval het, nou opgehou anders het jy ook hier neergeslaan soos Mari Hugo. In hierdie steil, smal stukkie modder is dit net pype en stompe waar jy kyk. Later vandag sou jy die afdraand mis.

Oppad weerklink die geblaf van bobbejane en die dreuning van kettingsae, en by die eerste waterbreek na die eerste waterkruising maak jy kennis met Hanneke Botha en Gerrrie die Sailorsiblings van die Suidsee. Dit was nog nie so vreemd soos die akkerboom waaronder julle middagete eet met, waarskynlik, die wydste kroonspan in die land of Piet se aanwysings na Dameskamp nie:

Dameskamp is nou meer af aan as aan af want die swemplek is aan en nou skuif dameskamp af.

So terwyl party die splashplek gaan uittoets en ander deur doringdrade klouer en hul geduld uittoets, het Nick Joubert en Pieter Taljaard meer gewigtige dinge om aan andag te skenk:

Nick: My sak se naam is Stefaans.

Pieter: Nee, ek dink myne se naam is Sakkie.

Wat van “Sak Norris”?, wonder jy.

Jy hoop nie iemand vra na die tyd dat jy die res van die middag se stap in die skets moet sit nie. Netnou laat jy een van die goeie jong mans wat terruggehardloop het om sakke te help dra se naam uit. En of die groep toe op die ou end wel in twee gesplit het of nie, kan jy ook nie so lekker onthou noudat jy hier sit en al Chanelle Coetzee se water uitdrink nie. Vir Thinus de Wet, Juli de Villiers en Antone kan jy net sê: om die sketsskrywer se stuff te dra, was nog nooit ‘n slegte plan nie.

By Buffelsnekbosboustasie is die gras groen en die reënboog bont en die yskoue houspaaip ‘n vyfsterstort. Groepies 1 tot 23 begin die aandete en die uile roep en agter ‘n tent hoor jy hoe Heleen Mills en Helene Rabie en Mari vir ene Jaco oor die foon die verjaarsdagliedjie sing. En is daar sowaar ‘n vuurmakery aan die gang? Na aandete ondruk jy ‘n lagbui toe jy jou bord gaan afspoel en ‘n stem op die huis se stoep hoor:

Ek kry hierdie klomp pasta-eters net jammer.

Jy het in die sleekring gedink jy’t toe wraggies sonsteek ook nog opgedoen toe gisteraand se Joe Mama aaitem weer opstaan. En as dit begin lyk of iemand ‘n tv saamgedra het, is dit defnitief dehidrasie. 50/50 was nog niks maar toe Adi haar opwagting maak met ‘n Groepie 3 gameshow waarin al die deelnemers se naam regtig Pieter is, het jy so half begin rondkyk of jy nie vir Tone gewaar nie. Tot die wind natuurlik besluit om jou en Sme en Hanneke se tent uit die grond te ruk en jy net betyds terugkom om te sien hoe Retief vir Josh vol water spoeg – nee wat, als is normaal.

Oom Reinhold: Nag Dames

Annare Agenbag: (Word wakker in slee): Nou wanneer is hekel dan?

Nag Dames

4 April: Toorbos

Quotes van die dag
Hanneke: (Aan Retief en sy sonbril) “Ja, dit lyk goed, dit maak meeste van jou gesig toe.
Thinus de Wet: (In die yskoue water) “Ek voel weer soos toe ek 10 jaar oud was!”
Marelize Coetzee: “O shit, skryf JY die skets?”
Heleen Mills: (Oor twee… uhm… besige naaldekokers) “Lekkerrr, lekkerrrr!!!”
Rikus: “Jurie Els is my man.”
Retief: “Is hy ‘n man?”
Hanno Roelofse: “Jurie Els of Rickus?”
Ansofi van der Merwe: “Toe ek gesê het ek wil graag in ‘n aaitem wees, het ek nie bedoel as ‘n kroegdeur nie!”

Arthur en die bus en die son daag omtrent gelyk op vanmôre. Jy het die pragtige rooi wolke in die lens geprop en jou goed in jou sak en op die wa geprop en nadergegly om jouself in die groot groepfoto te prop. Julle laat Gideon de Machtige bosbouer agter met ‘n bottel wyn en vat die pad tot by die kruispad met die ou grys merrie verby ‘n ou grys merrie wat op Nuweland staan en wei.

Teen die afdraand maak jy nie vandag beswaar nie en jy loer kort-kort na die dennebome om te sien of die regte bos nog nie weer met ons is nie. Maar voor dan was daar ander sake om af te handel, soos om Petrus Janse van Rensburg te laat lekker verjaar ou maat.

Vers 1:Petrus: Ek hou hiervan, kan ek maar weer verjaar?

Vers 2:Stefan Fritsch: You guys are crazy.

‘n Klomp reuse paddastoele later was dit tyd vir gamebreak en die gevreesde damesuitkyk. Jy en Adi, Heleen Marais, Ansofi, Suzanne en Sme is Johannes gespaar en hy vir julle, maar Piet, Pieter Avenant en Thinus de Wet moes dit ontgeld. Toe was dit weer sakke op vir Piet se kortste 2 kilometer ooit. 10 Minute later het jy in ‘n oop kol in die digte inheemse bos langs ‘n kalander gaan staan: vanaand slaap julle in die olifant se blyplek. Jy sal dit onthou van ‘n kampplek van ekstreme. Jou tent staan nouwel nie só skuins teen die opdraand soos Sonia Woudberg s’n nie, maar waterpas gaan hier nie geslaap word vanaand in die olifantpad nie.

Dit bly nie by onder die bome nie, jy het mos gesê te veel van julle het Kringe in ‘n Bos al te veel gelees, dit moet die rede wees hoekom Pieter Avenant en Colyn nou daar teen die kalanders uitseil. Dit was nie die einde van die middag se ekstreme avonture nie, vanuit die ysige water sou jy later die Beegees “Staying Alive” hoor sing… Ander mense se idee van ekstreem, is te veel dark chocolate vir middagete terwyl ander verkies om Gladiators te speel op die gladde stompe. Jy’t eers gedink dis net Pieter Holzhausen en Gerrie, maar toe jy weer sien was Pieter Taljaard, Thinus Slabber, Stefan en Rickus ook aan die steier op die omgevalle bome. Gou het de Koning en ander liedjies begin opklink, en so wat van dieregeluide het die bos lanklaas gehoor. Die bobbejaantouswaaiery het meer na jou soort aktiwiteit gelyk. Marelize Coetzee, Hanno 2Pot, Adri Gilliomee, Lisl en Carla het later selfs teruggekom vir nog.

Terug by die kampplek, na die stappie sonder roete met die walkietalkies heel goed afgeloop het, het die groot wag vir die nag bestaan uit splash, slaap, klapspeletjies en houtkerf. So van ekstreem gepraat, met die skietery hoor jy dat die standaarde hier ook gelig het:

Pieter Taljaard: “Chuck Norris slee met 12 meisies gelyk.”

Antone: “Hy skiet net een keer.”

Ook Hanno 2Pot hou van ekstreem en gan was die hele Groepie een se skottelgoed so ching en ‘n chong en ‘n cha later. Toe julle later die aand by Gideon van Lille hoor dat daar wel spoelgoud in die rivier is, het jy besef hoekom hy nie eintlik gekla het nie. Meeste aaitems wat jy ook in ‘n lang tyd gesien het, hier onder die bome wat so hoog is dat dit lyk of hulle die sterre nog opper druk. Nick weet nie hoe sy hoed daar voor beland het nie, maar toe hy weer sien, is hy deel van Juli, Izeldi van der Linde, Helene, Hanneke en Janet Rossouw se Jode uitwissings aaitem. Toe was dit tyd vir ‘n dubbelperiode Woudkunde 778, die keer nie met ‘n Plantsielkundige uit die Oosblok nie, maar met Gideon, wat hierdie 80Ha bykans ongerepte bos kom uitlê aan ‘n gehoor wat al dae lank wonder oor hierdie toorbos. Ysnabere en Olibere maak nou wel goeie aaitems, maar toe die lesing begin dwaal na olifante en luiperd, was jy nie al een wat so half na die donker Kruisrivier-se-bos geloer het nie.

Na afloop van die lesuur, vat aaitems weer ‘n rukkie om op dreef te kom. Maar dis weer sulke tyd op Noot vir Noot en hier is u gasheer, Thinus Slabber. Dit is tyd vir die Wilgenhof semi-finaal en Pieter Holzhausen kry die Boscar vir beste komedie akteur as Daantjie. Jy wonder al heel toer hoe vang mens ‘n ysnabeer, Johan Jooste reken hy het die antwoord, maar jy weet nie so mooi van die foksterriër nie. Dalk moet Dirkie hom sommer net wurgh. Thinus de Wet en Retief is vanaand die Halwe Kragtige Kragtige Kruisbos Kwartet en weereens daarop uit om wie ook al hulle sleemaatjies is, op die bosoorlogspad te sit.

‘n Oomblik word na aaitems geneem om die donker bos te beleef sonder kopliggies en cadac. Jy’s nie net sonder lig tussen hierdie hoë swart skaduwees nie, maar sonder woorde ook, dis egter nie almal se probleem nie:

Colyn: “Nóu moet ons daai boom afkap!”

Nag Dames

5 April: Baai, Bos

Quote van die dag

Retief: (Tydens stilhou by vulstasie): Jy moenie ‘n trickle hê nie, jy moet ‘n hele stroom hê.

Vandag is weer een van daai meer op as af dae omdat gister meer af as op en minder op as af was en ons nou met gister se af pad weer gaan op stap. Jy sit in die sonkolletjies onder die hoë bome en kyk rond na al die tentjies wat nog staan, hier gaan nie vandag gou gemaak word nie. Die bobbejane het egter ander planne om die oggend se verrigtinge bietjie sneller te laat verloop. Die walkietalkie se sneller wou egter glad nie verloop, maar met behulp van die baboon vine het die “battery is pap!” Johannes en sy handvol batterye na die voorpunt van die linies laat haas. Julle moet gou maak, Victoriabaai se branders wag.

Langer as gister voel hierdie stukkie pad vandag, maar dis ‘n pragtige oggend en jy kyk vir oulaas hoe die doudruppels wip op die spinnerakke langs die oranje paddastoele. En neem sommer nog ‘n boom af. En wanneer laas het ‘n staptog met ‘n opdraand geëeindig? Jy het jou sak onderstebo in die stof neergesit en omgekyk oor die dennebome na die toorbos waar die tyd nog stilstaan.

Terug op die bus tuit jou ore soos die voorste helfte en die agterste helte mekaar opdreun met verskillende liedjies. Die ou grys merrie skuifel verby die name wat die afgelope paar dae kringe in jou kop geloop het: Gouna, Diepwalle, Velbroeksdraai tot uiteindelik in Knysna. Hier is die eerste plek waar die lang gegroet begin, onder andere die De Villierse verlaat julle hier.

Luid en vuil tuimel die barbaarse hordes uit die bus by Vicbaai, en jy wonder of almal oor ‘n uur weer gaan terug wees. Jy het de Machtige Spur onderskat. Netjies op tyd na stampvol aantrekhokkies, kwaai ooms en tannies, gate en rotse op die seebodem en heerlike branders, is die bus vol, die mae leeg en die wiele aan die rol – en die oophou van die vensters éffens minder noodsaaklik. Julle sit solank en dink watse koeldrank en sous julle wil hê terwyl die ou grys merrie knipoog vir ‘n rooi lig.

“Tafel 3: Muesliwater is reg!”

Janee, yet another Spur wat nie weet wat op hulle wag nie, wag nie. Jyt gedink die groep was bietjie stiller as gewoonlik, maar aan aksie het dit darem nie ontbreek nie. Julle het ‘n celebrity inval deur Cecilia du Toit gehad, balongevegte gehou, geKoning, vir Piet laat verjaar en vir Piet weer laat verjaar. Daar is net een vraag wat jou kwel: Het iemand spesiaal daardie helderpienk lipstiek gaan koop, of is dit saamgedra dwarsdeur die bos?

Jy en die skets het afgeklim by die Voorbaai Truckstop en die ou grys merrie met sy vrolike vuil vrag agterna gekyk en jou goodfors begin bymekaartel:

Pen: R2, Toer: R400, Die feit dat daar tog iets van jou skoolloopbaan in jou kop vasgesteek het, selfs al is dit net ‘n Kring in ‘n Bos: Priceless

Nag, Dames

1April:Kringemet‘nBus

Quotes van die dag

Piet le Roux: Dis nie ‘n goeie pad nie, maar die bus sal hom kan ry.

Johannes Swart: Een van die groepies is sonder vleis! Watter groepie het nie vleis nie?… Frances (Van der Merwe), jy het nie ons vleis nie, nê?

Antone Badenhorst: Ek het gedink hekel is soos jodeling.

Superman dra Chuck Norris pajamas, tjek kopliggie, tjek sleelekkers, tjek slaapsak, Chuck Norris dra Saul Barnard pajamas, tjek beker, tjek knipmes, tjek die vervlakste tentpaaltjies wat onder die bed in gerol het, jy hoop nie dis Piet se idee van ‘n April joke om hierdie tyd van die oggend te ry nie, tjek weer horlosie. Ja, pajamas klink inderdaad nou beter as hiteks en die bus. O, flip, tjek hiteks. Maar hierdie is nie Saul Barnard se storie nie., huh-uh.

Jy tuimel uit Anne-Mart Lemmer se Volla by die goeie ou Neelsie parkeerterrein en namate jou oë die donker gewoond raak, sien jy darem die ou grys merrie en Arthur en ‘n klomp halfgeslaapte, halfgebondelde BTKners en hulle halfgebondelde bondels en halfgeslaapte toerlyste in die stikdonker. Die oggendstond het ons slaappatroon gewond -maar dit was gelukkig nie ‘n Aprilgrap nie.

So tussen al die gerugte van mense wat nie wakker geword het nie, en twee toerlyste en stokers wat toe nie stokers was nie en Hanno Botha wat die koue sensualiteit van die bus se vensterruite besing, weerklink Retief Swart (wat hiermee sy hertoetrede tot BTK sketse maak) se pleidooie om die busligte te doof. Wel, wie anders kon dit gewees het? Jou oog val weer op die toerlys en net toe jy dink die drie Pieters en twee Thinusse gaan probleme oplewer, sien jy daar is boonop ‘n Stefanie (Zaaiman) en ‘n Stephanie (Uhlig), ‘n Stefan (Fritsch) en ‘n Stefan (Prins) en, behalwe vir die twee Heleens, ‘n Helene Rabie en Helena Jacobs. Praat van Kringe. Jy het ook gedink Lee-Ann Morris en Adi Ansems is die enigste andertaliges op die bus tot jy die Europese unie op die voorste sitplekke gewaar het. Jy tuur met mening deur jou venster vir die eerste stopplek wat lyk na koffie. Jy is seker jy sal darem ‘n goodfor kan kry vir koffie. Nee, Retief, Riviersonderend het nie slaap op hulle menu nie – selfs al het jy ‘n goodfor. Jy sien een van die plaaslike inwoners het uit Kalanders geraak en sommer twee pampoene so groot soos varkbere agterop sy bakkie staangemaak terwyl hy met die houtkopers gaan onderhandel. (Nie Mister Macdonald nie, Mister Wimpy) Dit kon maar twee olifante ook gewees het vir al wat jy omgee, dis koud na die kort nag en ons het ko-o-o-offie.

Heidelberg se kant bevind jy jou tussen twee Mafias aangevoer deur Tinus de Wet en Thinus Slabber. Ag, ja, altyd goed om ‘n aanduiding te kry van hoe lank die pad nog gaan wees. Iewers langs die lang pad, meer die ou grys merrie dan ook vas om die toerouers, Oom Rheinholdt en Tannie Riëtte de Villiers, aan boord te bring. En so vaar die ou grys merrie toe ook Knysna binne teen die spoed van kreupel weerlig: Knysna, die dorp waar die loerie fluit en die bosslapers net cocktails drink.

En dis hier waar die kringe met die bus ook begin het so al langs die skuins paadjies deur die kreupelhout onder die kruine van die kalanders deur. Hier en daar lyk ‘n naam bekend. Hier en daar kan jy nog jou oë toemaak en die geknars van osse met wavragte boomstompe teen die skuinstes hoor. En jy ry verby die klompies-klompies houthuisies met hul spazzas en shebeens en wonder of daar regtig goud skuil in die wegkruipstroompie. Na ‘n stop by die verkeerde kampplek en nog ‘n omslagtige omdraai van die ou grys os en sy sleepwa met die span gekonfyte touleiers, het die kringe julle uiteindelik by die Gouna Piekniekparkeerterrein gebring. Dit reflekteer sleg op Piet dat niemand ‘n oog knip van verbasing toe hy aankondig dat die kamp moet afgeslaan word en skuif na die regte kampplek 500m verder nie. Dis nou wel nie elke dag Kersfees nie, maar dit kan elke dag 1 April wees…

Na middagete begin die geskarrel na waterbottels en reënbaadjies vir die eerste tog die bos in. Of te wel, die tweede kring. (Iets sê vir jou julle het in matriek te veel tyd aan ‘n sekere boek spandeer, maar dalk verbeel jy jou net.) So uiteindelik is julle nou regtig in die bos waar die paddastoele in elke denkbare vorm en kleur oor die vrot stompe loer en die mos in die blaarkolle klou aan bome waarteen die dinosaurs waarskynlik nog gestamp het as hule nie mooi gekyk het waar hulle loop nie. En een na die ander begin die bos sy gesig wys vir sy gaste, maar ook sy uitdagings. Ordentlikheidspraatjietyd hoor jy die eerste gebrom van vrees uit manskamp: “Nóu sal julle sien hoe in die minderheid ons is!”. Om koning in die dwarste van ‘n skuins pad in te pas, was ook nog nooit maklik nie. Twee swarthoute later maak jy ook vir die eerste keer kennis met Piet se interpretasie van bos-etiket:”As ek sê aan my regterkant, bedoel ek aan julle linkerkant!” Aan iemand se linkerkant en iemand anders se regterkant draai die nou paadjie oor die swart grond tussen die bome in wat te hoog is om af te neem. En met die kraak van elke klam blaar stap en struikel jy vir elke toets en opstel weg die skadu’s in. Hey, daai radio is nie ‘n speelding nie!

Terug by die Gouna piekniekpretparkeerparkplek ruk die barbaarse hordes op vir aandete. Sowat van kringe om die kospotte het jy lanklaas beleef. Behalwe vir die kreatiewe logistiek wat ‘n onverwagse vegetariër of twee meebring, sweef die reuk van gerookte rys om jou kop en in die verbygaan sien jy Fred Steenkamp in ‘n ching-chong-cha tweestryd om oorlewing –die verloorder moet eet. Boonop hoor jy boonop veel meer Nederlands as Engels wat jou heel ver van Stellenbosch af laat voel. Kom jy mos toe agter dat die gejil en gemor wat in die koskringetjies opklink nie die reslutaat van ‘n gestruktureerde kultuurskok is nie, maar veroorsaak is deur die feit dat onze stoorman Hanno Botha voortaan Hanno Tweepot sal heet.

Na aandete wat dit tyd vir die gebruiklike VVV (Verduidelikings, Vermanings, Vermaak). Sonder die T-opsie natuurlik. Die word blykbaar van aangesig tot aangesig op individuele basis verskaf, mens kan nie die logistiek te ingewikkeld maak met net twee potte en vier voertale nie. Die skiet-demo is vir ‘n verandering ‘n damesskiet met Heleen Mills en Retief as die partydige partye. Van demo’s gepraat kom hekels en aaitems toe aan die beurt. As Leon de Wit gedink het hy gaan uit hekels verdwyn as hy ophou toer, het hy ‘n groot fout begaan. Nes met meeste hekels, is jy nou nog nie seker wat werklik gebeur het nie, iets van Heleen Mills wat dink Pieter Avenant lyk soos Leon. Maar voor jy daardie een kon uitpluis, het Piet iemand daarop gewys dat daar nie uit die recce uit gehekel kan word nie en toe het die recce aaitem begin. Heel erg verwarrend. Problematiese rolverdeling boonop by hierdie aaitem met die dat Retief ‘n broer en Colyn de Villiers sy ouers in die skare het om te betrek by hierdie ontstellende skiet. Nog meer ontstellend was die lot van die arme plante, soos ons eie Joegoeslawiese Plantsielkundige aan die hand van die voorbeeld van pampoenifisering aan ons verduidelik het. Ook die samoeraais is aan die uitsterf, vanaand weer amper een gesneuwel in ‘n gaslamp. En toe Piet en Gerrie le Roux, met die sporadiese hulp van Esterbeth le Roux, losstrek met ‘n spraakkoor sou jy nooit kon raai dat eerstens, dit die aaitem van die toer sou word, tweedens dat Piet se hoendernabootsing eintlik ‘n duif is en derdens dat hulle eintlik die storie van Snow White vertel nie. Maar julle het nie geweet wanneer julle weer vir Piet so baie gaan hoor Engels praat nie, so jy het maar probeer bybly met die kringende vertelling en die vrot tamaties vir die groen wurm gebêre.

En so tussen die geruis van die oumansbaard in die boomtoppe van die Gouna Pretpiekparkniekeerpadterrein het dit stil geraak na die lang dag se donker kringe onder die oë.

Nag dames

2April:Braambos

Quotes van die dag

Heleen Mills (Oor die fietsryers):”Kyk hoe dril hulle boude!”

Jeanne-Miriam Kirsten: “Ek gaan my kinders van kleins af bang maak met ‘n blaar.”

Caitlin Tredoux:”Ek dink ons moet ‘n boek daaroor skryf: The Hitchhikers Guide to the BTK.”

Lisl Labuschagne: “Vir spys en drank vat te lank.”

Josh Reinecke: “Man in dameskamp: deal with it.”

Klink vir jou die stokers is krank vanmôre. Geen bylhoue, geen treksae, geen blaasbalke geen opstaanliedjie. Eers annerkant die longdrop en terug klink die sangnote op. En sommer die roep dat die water reg is. Jy skud jou kop en soek jou beker terwyl die sonstrale bane tussen die boomblare trek en die geskarrel om betyds weg te kom begin. Julle praat maar met julleself terwyl Piet met die eerste toeriste praat, maar eintlik weet niemand wat in die kringe van die bos op hulle wag nie, wag nie… dalk ‘n watergat?

Die eerste opdraand later steek jy vas voor die varings wat glinster onder die doudruppels en die dennenaalde wat knars onder jou sole en die pragtige uitsig – nie vir te lank nie want julle bevind julleself blykbaar in die hartjie van die bosspitstyd. Eers moet jy blitsig padgee vir die ou grys merrie, en toe vir ‘n leërskare bergfietse en nog drie. Jy het nog nooit vantevore gewonder oor wat fietse eet nie, maar so ver as wat jy loop hoor jy: Sop vir die fietse! Die fietsers moes toe ook maar daarmee verlief neem dat die barbaarse hordes hulle luid aanmoedig op hul segetog.

Daar het dadels van Game break gekom en halftwaalf was julle al by die stroompie waar middagete moes wees. Sal ons maar nog so twee kilometer aanstap tot middagete? Die tog langs die smal modderpaadjie tussen die dik blare en gladde boomwortels deur verloop hortend, maar ‘n welkome ruskansie op die klam bosvloer om die bas en die mos en die modder te bekyk gaan nie onbenut verby nie. Jy kan altyd weer probeer om die bos af te neem -en jou asem te soek.

Hindernussius doringdradius staan slaggereed op die randjie van die mistige bos en kort voor lank tree die braambosse, minus die ryp brame, tot die stryd toe onder die luide aanmoediging van ‘n blaffende hond. Die misvlae het aangehou om die bos binne te waai en ‘n dik wit stilte daal tussen die krakende takkies neer. Die sandsteengeboutjie is gelukkig nie te diep weggesteek in die koue nie en hierdie keer verdwyn die brood teen ‘n gesonde spoed terwyl die koffie kook en die tente opskiet.

Die versoeking om eerder melktert en skuiling op te soek, was aanloklik. Maar so gou soos nou staan jy onder ‘n rooi-els by die selfuitreikpermitboks om ‘n kring deur die mistige bos te gaan stap. Of te wel, om in die pad te sit en karre kyk. Maar die BTK is mos nes Fanta: The fun will find you! Kort voor lank moet die locals koes vir stokkrieketklippe en sal een van die karre toe nou nie sowaar Joyce Marais s’n wees nie!

Uiteindelik knars die sole die bos binne langs die rooi olifantpaadjie. Hierdie steil afdraande moet natuurlik iewers weer opgaan, so werk die kringe in die bos mos maar. Opdraande is niks, toe is die plek mos nog vol stompe ook. Jy was aan die klouter oor ‘n klam mosbegroeide een toe jy Carla Venter agter jou hoor:

Ek kan nie hier oor nie, die goggas gaan op my klim!

Nie almal sien egter die stompe as ‘n bedreiging nie, Thinus de Wet het sonder sy vriend Bertie die Bewer sy kans waargeneem om die water op te dam en van die paadjie weg te keer met een.

Maar stompe is nie al hout in hierdie bos nie, en die wat nie plat lê nie, groei, soos hierdie een hier voor jou, tot daar doér bo. Soos Pieter Taljaard sê:

Julle, hy kan nie help hy lyk so nie.

En jy laat sak jou kamera voor ‘n magtige woudreus wat al vir 600jaar afkyk op hierdie kolletjie grond waar jy om sy stam probeer kyk en wonder hoe om 47meter af te neem. ‘n Ent verder in die pad staan nog een en mens kan nie regtig oorvertel hoe groot hulle is nie, net hoe klein jy is.

Terug by die melktertlose teetuin vol ystervarkies raak dit ‘n stort later tyd vir aandete. En die geluide uit die stoor in die mistige aanddonkerte klink vir jou al te veel na die eerte toeriste wat aaitems oefen met hul konvenor, Colyn. En toe is dit ook sulke tyd en jy skuif reg teen die damwal vir die eerste groep aaitem: Die B-opsie – ook bekend as die Eskom Chris Brinke teen die Global Tracker Piet le Rouxs. Aan ander celebrities ontbreek dit nie, ook Stean Fritsch maak sy verskyning as Chuck Forest. En vir elke celebrity is daar ‘n ander styl, maar met die impronto BTK-styl kon selfs regisseur Thinus Slabbert nie foutvind nie. Jy het net te veel gelag om alles te onthou. Na al die vreemde style was dit seker ook nie vreemd toe Ingrid Knoet, Tessel Peperkamp, Laura Caulen, Stefani Uhlig en Marlies Haupt lostrek met ‘n demonstrasie van ‘n liedjie van oor die water nie. Maar De Machtige Koning het egter nie verraai dat daar mense op die toer is wat Nerderlands machtig is nie.

‘n Gekolde lap of wat later bly daar van die eerste toeriste net ‘n gerug in die bos oor en ou en nuwe BTKaners sit in die slees en murmureer oor hoe ‘n mens ALTYD jou mond brand met die eerste sluk warm tjoklit. By soetgoed bly dit nie, en wie het gesê daar is net patats in die bos se groentetuine? Retief is in sy skik met sy groentetuin, maar in sy slee kondig Sme aan dat sy ‘n aaitemweduwee is.

Die vriendelike Le Rouxs probeer ‘n rerun van snow white, en nee, jy gaan nie onverskillig om met die woord “probeer”nie. Nes met hulle aaitem het jy ook gedink vanaand is die laaste keer wat jy Suzaan Haumann, Pieter Avenant, Heleen Marais en Josh in die Mama Joe, of liewer Joe Mama, aaitem sien. Jy het natuurlik nie geweet wat moreaand op jou wag nie, wag nie.

Nag Dames

3April:Kringein ‘nBosII:Opdraandin ‘nPlantasie

Quotes van die dag

Rikus Ferreira: “Nie olifante of ysbere kan boomklim nie.”

Johan Jooste: “Dalk moet ons ander boomwassers aanstel.”

Amal tydens aaitems: “Piet, is dit ‘n dúif daai?”

Piet: “Ons gaan so ¾ van vaoggend stap, maar minder op en af.”

Piet (7km later): “Ekt mos gesê dis nie op en af nie, dis nét op.”

Diepwalle is regtig diep. Gelukkig het die reëntjie wat laasnag geval het, nou opgehou anders het jy ook hier neergeslaan soos Mari Hugo. In hierdie steil, smal stukkie modder is dit net pype en stompe waar jy kyk. Later vandag sou jy die afdraand mis.

Oppad weerklink die geblaf van bobbejane en die dreuning van kettingsae, en by die eerste waterbreek na die eerste waterkruising maak jy kennis met Hanneke Botha en Gerrrie die Sailorsiblings van die Suidsee. Dit was nog nie so vreemd soos die akkerboom waaronder julle middagete eet met, waarskynlik, die wydste kroonspan in die land of Piet se aanwysings na Dameskamp nie:

Dameskamp is nou meer af aan as aan af want die swemplek is aan en nou skuif dameskamp af.

So terwyl party die splashplek gaan uittoets en ander deur doringdrade klouer en hul geduld uittoets, het Nick Joubert en Pieter Taljaard meer gewigtige dinge om aan andag te skenk:

Nick: My sak se naam is Stefaans.

Pieter: Nee, ek dink myne se naam is Sakkie.

Wat van “Sak Norris”?, wonder jy.

Jy hoop nie iemand vra na die tyd dat jy die res van die middag se stap in die skets moet sit nie. Netnou laat jy een van die goeie jong mans wat terruggehardloop het om sakke te help dra se naam uit. En of die groep toe op die ou end wel in twee gesplit het of nie, kan jy ook nie so lekker onthou noudat jy hier sit en al Chanelle Coetzee se water uitdrink nie. Vir Thinus de Wet, Juli de Villiers en Antone kan jy net sê: om die sketsskrywer se stuff te dra, was nog nooit ‘n slegte plan nie.

By Buffelsnekbosboustasie is die gras groen en die reënboog bont en die yskoue houspaaip ‘n vyfsterstort. Groepies 1 tot 23 begin die aandete en die uile roep en agter ‘n tent hoor jy hoe Heleen Mills en Helene Rabie en Mari vir ene Jaco oor die foon die verjaarsdagliedjie sing. En is daar sowaar ‘n vuurmakery aan die gang? Na aandete ondruk jy ‘n lagbui toe jy jou bord gaan afspoel en ‘n stem op die huis se stoep hoor:

Ek kry hierdie klomp pasta-eters net jammer.

Jy het in die sleekring gedink jy’t toe wraggies sonsteek ook nog opgedoen toe gisteraand se Joe Mama aaitem weer opstaan. En as dit begin lyk of iemand ‘n tv saamgedra het, is dit defnitief dehidrasie. 50/50 was nog niks maar toe Adi haar opwagting maak met ‘n Groepie 3 gameshow waarin al die deelnemers se naam regtig Pieter is, het jy so half begin rondkyk of jy nie vir Tone gewaar nie. Tot die wind natuurlik besluit om jou en Sme en Hanneke se tent uit die grond te ruk en jy net betyds terugkom om te sien hoe Retief vir Josh vol water spoeg – nee wat, als is normaal.

Oom Reinhold: Nag Dames

Annare Agenbag: (Word wakker in slee): Nou wanneer is hekel dan?

Nag Dames

4April:Toorbos

Quotes van die dag

Hanneke: (Aan Retief en sy sonbril) “Ja, dit lyk goed, dit maak meeste van jou gesig toe.

Thinus de Wet: (In die yskoue water) “Ek voel weer soos toe ek 10 jaar oud was!”

Marelize Coetzee: “O shit, skryf JY die skets?”

Heleen Mills: (Oor twee… uhm… besige naaldekokers) “Lekkerrr, lekkerrrr!!!”

Rikus: “Jurie Els is my man.”

Retief: “Is hy ‘n man?”

Hanno Roelofse: “Jurie Els of Rickus?”

Ansofi van der Merwe: “Toe ek gesê het ek wil graag in ‘n aaitem wees, het ek nie bedoel as ‘n kroegdeur nie!”

Arthur en die bus en die son daag omtrent gelyk op vanmôre. Jy het die pragtige rooi wolke in die lens geprop en jou goed in jou sak en op die wa geprop en nadergegly om jouself in die groot groepfoto te prop. Julle laat Gideon de Machtige bosbouer agter met ‘n bottel wyn en vat die pad tot by die kruispad met die ou grys merrie verby ‘n ou grys merrie wat op Nuweland staan en wei.

Teen die afdraand maak jy nie vandag beswaar nie en jy loer kort-kort na die dennebome om te sien of die regte bos nog nie weer met ons is nie. Maar voor dan was daar ander sake om af te handel, soos om Petrus Janse van Rensburg te laat lekker verjaar ou maat.

Vers 1:Petrus: Ek hou hiervan, kan ek maar weer verjaar?

Vers 2:Stefan Fritsch: You guys are crazy.

‘n Klomp reuse paddastoele later was dit tyd vir gamebreak en die gevreesde damesuitkyk. Jy en Adi, Heleen Marais, Ansofi, Suzanne en Sme is Johannes gespaar en hy vir julle, maar Piet, Pieter Avenant en Thinus de Wet moes dit ontgeld. Toe was dit weer sakke op vir Piet se kortste 2 kilometer ooit. 10 Minute later het jy in ‘n oop kol in die digte inheemse bos langs ‘n kalander gaan staan: vanaand slaap julle in die olifant se blyplek. Jy sal dit onthou van ‘n kampplek van ekstreme. Jou tent staan nouwel nie só skuins teen die opdraand soos Sonia Woudberg s’n nie, maar waterpas gaan hier nie geslaap word vanaand in die olifantpad nie.

Dit bly nie by onder die bome nie, jy het mos gesê te veel van julle het Kringe in ‘n Bos al te veel gelees, dit moet die rede wees hoekom Pieter Avenant en Colyn nou daar teen die kalanders uitseil. Dit was nie die einde van die middag se ekstreme avonture nie, vanuit die ysige water sou jy later die Beegees “Staying Alive” hoor sing… Ander mense se idee van ekstreem, is te veel dark chocolate vir middagete terwyl ander verkies om Gladiators te speel op die gladde stompe. Jy’t eers gedink dis net Pieter Holzhausen en Gerrie, maar toe jy weer sien was Pieter Taljaard, Thinus Slabber, Stefan en Rickus ook aan die steier op die omgevalle bome. Gou het de Koning en ander liedjies begin opklink, en so wat van dieregeluide het die bos lanklaas gehoor. Die bobbejaantouswaaiery het meer na jou soort aktiwiteit gelyk. Marelize Coetzee, Hanno 2Pot, Adri Gilliomee, Lisl en Carla het later selfs teruggekom vir nog.

Terug by die kampplek, na die stappie sonder roete met die walkietalkies heel goed afgeloop het, het die groot wag vir die nag bestaan uit splash, slaap, klapspeletjies en houtkerf. So van ekstreem gepraat, met die skietery hoor jy dat die standaarde hier ook gelig het:

Pieter Taljaard: “Chuck Norris slee met 12 meisies gelyk.”

Antone: “Hy skiet net een keer.”

Ook Hanno 2Pot hou van ekstreem en gan was die hele Groepie een se skottelgoed so ching en ‘n chong en ‘n cha later. Toe julle later die aand by Gideon van Lille hoor dat daar wel spoelgoud in die rivier is, het jy besef hoekom hy nie eintlik gekla het nie. Meeste aaitems wat jy ook in ‘n lang tyd gesien het, hier onder die bome wat so hoog is dat dit lyk of hulle die sterre nog opper druk. Nick weet nie hoe sy hoed daar voor beland het nie, maar toe hy weer sien, is hy deel van Juli, Izeldi van der Linde, Helene, Hanneke en Janet Rossouw se Jode uitwissings aaitem. Toe was dit tyd vir ‘n dubbelperiode Woudkunde 778, die keer nie met ‘n Plantsielkundige uit die Oosblok nie, maar met Gideon, wat hierdie 80Ha bykans ongerepte bos kom uitlê aan ‘n gehoor wat al dae lank wonder oor hierdie toorbos. Ysnabere en Olibere maak nou wel goeie aaitems, maar toe die lesing begin dwaal na olifante en luiperd, was jy nie al een wat so half na die donker Kruisrivier-se-bos geloer het nie.

Na afloop van die lesuur, vat aaitems weer ‘n rukkie om op dreef te kom. Maar dis weer sulke tyd op Noot vir Noot en hier is u gasheer, Thinus Slabber. Dit is tyd vir die Wilgenhof semi-finaal en Pieter Holzhausen kry die Boscar vir beste komedie akteur as Daantjie. Jy wonder al heel toer hoe vang mens ‘n ysnabeer, Johan Jooste reken hy het die antwoord, maar jy weet nie so mooi van die foksterriër nie. Dalk moet Dirkie hom sommer net wurgh. Thinus de Wet en Retief is vanaand die Halwe Kragtige Kragtige Kruisbos Kwartet en weereens daarop uit om wie ook al hulle sleemaatjies is, op die bosoorlogspad te sit.

‘n Oomblik word na aaitems geneem om die donker bos te beleef sonder kopliggies en cadac. Jy’s nie net sonder lig tussen hierdie hoë swart skaduwees nie, maar sonder woorde ook, dis egter nie almal se probleem nie:

Colyn: “Nóu moet ons daai boom afkap!”

Nag Dames

5April:Baai,Bos

Quote van die dag

Retief: (Tydens stilhou by vulstasie): Jy moenie ‘n trickle hê nie, jy moet ‘n hele stroom hê.

Vandag is weer een van daai meer op as af dae omdat gister meer af as op en minder op as af was en ons nou met gister se af pad weer gaan op stap. Jy sit in die sonkolletjies onder die hoë bome en kyk rond na al die tentjies wat nog staan, hier gaan nie vandag gou gemaak word nie. Die bobbejane het egter ander planne om die oggend se verrigtinge bietjie sneller te laat verloop. Die walkietalkie se sneller wou egter glad nie verloop, maar met behulp van die baboon vine het die “battery is pap!” Johannes en sy handvol batterye na die voorpunt van die linies laat haas. Julle moet gou maak, Victoriabaai se branders wag.

Langer as gister voel hierdie stukkie pad vandag, maar dis ‘n pragtige oggend en jy kyk vir oulaas hoe die doudruppels wip op die spinnerakke langs die oranje paddastoele. En neem sommer nog ‘n boom af. En wanneer laas het ‘n staptog met ‘n opdraand geëeindig? Jy het jou sak onderstebo in die stof neergesit en omgekyk oor die dennebome na die toorbos waar die tyd nog stilstaan.

Terug op die bus tuit jou ore soos die voorste helfte en die agterste helte mekaar opdreun met verskillende liedjies. Die ou grys merrie skuifel verby die name wat die afgelope paar dae kringe in jou kop geloop het: Gouna, Diepwalle, Velbroeksdraai tot uiteindelik in Knysna. Hier is die eerste plek waar die lang gegroet begin, onder andere die De Villierse verlaat julle hier.

Luid en vuil tuimel die barbaarse hordes uit die bus by Vicbaai, en jy wonder of almal oor ‘n uur weer gaan terug wees. Jy het de Machtige Spur onderskat. Netjies op tyd na stampvol aantrekhokkies, kwaai ooms en tannies, gate en rotse op die seebodem en heerlike branders, is die bus vol, die mae leeg en die wiele aan die rol – en die oophou van die vensters éffens minder noodsaaklik. Julle sit solank en dink watse koeldrank en sous julle wil hê terwyl die ou grys merrie knipoog vir ‘n rooi lig.

“Tafel 3: Muesliwater is reg!”

Janee, yet another Spur wat nie weet wat op hulle wag nie, wag nie. Jyt gedink die groep was bietjie stiller as gewoonlik, maar aan aksie het dit darem nie ontbreek nie. Julle het ‘n celebrity inval deur Cecilia du Toit gehad, balongevegte gehou, geKoning, vir Piet laat verjaar en vir Piet weer laat verjaar. Daar is net een vraag wat jou kwel: Het iemand spesiaal daardie helderpienk lipstiek gaan koop, of is dit saamgedra dwarsdeur die bos?

Jy en die skets het afgeklim by die Voorbaai Truckstop en die ou grys merrie met sy vrolike vuil vrag agterna gekyk en jou goodfors begin bymekaartel:

Pen: R2, Toer: R400, Die feit dat daar tog iets van jou skoolloopbaan in jou kop vasgesteek het, selfs al is dit net ‘n Kring in ‘n Bos: Priceless

Nag, Dames