“‘n Lekker klomp maats voor die Uitspan
Elkeen met ‘n rooi nekdoek aan.”
Uiteindelik het Vrydagmiddag aangebreek. Ons bondel almal in die lorries in en weg is ons. Sommer van die staanspoor het ons liedjies gesing en kennis gemaak. Oor Sir Lowry’s Pas deur Elgin se digte bosplantasies deur Hermanus tot by die Mond.
Op Donderdagaand, die 6e April, het ‘n opgewonde klomp BTKaners al singende, die strate afgestroom stasie toe. Op die stasie het dit gewemel van rooi nekdoekies. Ten spyte van die reën het die BTK-liedjies die wagtery vir die onhaastige trein veraangenaam. Dis – “By Genadendal …. Bey Genadendal”, “Sjeelslang”, “‘n Klomp lekker maats” en “Muss i denn”. Toe kom die trein en die klomp klouter in. Met ‘n gewaai, lawaai, gegroet, gesing, geskreeu en allerhande ander goed – trek die trein. Die BTK-toer het begin!!!
Studente op ‘n Staptoer
“OPVOERINGS” Openbaar Onmiskenbare Talent
Het u al van die BTK-klub op Stellenbosch gehoor? Ek moet erken dat dit op bloot ‘n naam was, die Berg- en Toerklub van die studente aan die Universiteit. Maar nou dat ek terug is van ‘n tiendaagse staptoer met die Klub, waarby ons goed oor die honderd myl te voet afgelê het, bruin verbrand en met die herinnering van die berg en dal en jeug en skoonheid in my gemoed en die lustige liedjies nog in my ore, is dit my ‘n genot om van die deeglike organisasie, die hartlike broederskap en die gesonde toon van die BTK te vertel. En daarby van die skoonheid van ons land.
Wie kan hom meer ideale omstandighede voorstel as dié waaronder ons Donderdagmiddag ons toer begin het. Met die lorrie al kreunend onder ‘n vrolike klomp BTKaners is ons van Die Uitspan weg, oor Hels-hoogte en deur die fraaie Banhoek-Vallei. Die skoonheid van daardie deel was meer treffend as gewoonlik as gevolg van die opgeruimde gevoel wat in ons geheers het. Die vrolike BTK-liedjies het wyd en syd oor die boorde en plantasies weerklink. Dit was nie eers nodig om met mekaar kennis te maak nie – die omgewing het onwillekeurig kameraadskap geskep.
Die laaste paar dae voor die vakansie het alte stadig verbygegaan. Maar uiteindelik was Donderdag, 23 September, daar en het ons ons skrede Uitspan toe gewend, waar ons die lorries sou kry. Ons klomp was nog vreemd vir mekaar, maar die khaki-klere en rooi nekdoekies het ons reeds laat voel dat ons saamhoort. Ons het die stof van Stellenbosch van ons voete afgeskud en daarmee alle gedagtes aan hordes werk en eksamens. Ons het net gevoel: Read More