02 – 07 Desember 1942
En toe ons oor die laaste nekkie van Helderberg kom, en die wind skep ons – ons moes keer vir rokke en hoede vir vastrap vir ‘n vale; en die lang gras het platgelê – het die spirit posgevat. Ons het vergeet dat Stellenbosch bestaan of eksamenuitslae dreig en die toer toe eers regtig begin geniet.
Wie wil saam die Cederberg met ons klim,
Wie wil ook ons liedjies saam met ons sing.
Hoor hoe die kranse antwoord gee,
Roep jul hom nou mee.
Ja, die derde Cederberg toer is ook nou al agter die rug en as ons so terugdink aan die toer dan kan ons nie help om daaraan te dink as een met baie wedervaringe en tog een wat ons lank sal onthou.
Betreffende hierdie ou toersaak van ons, het hy op ons neergedaal Vrydagmiddag in September so skuins voor vieruur, toe die trein met ons nege-en-sestig stuks, goed ingeprop, uit Stellenbosch stasie wegstoom. Dit moes eintlik half-vier vertrek het, maar daar was ‘n vertraginkie met die inlaai van Piet Roos se voete.
Reën moet mens hê. Dis goed om te gebruik vir koffiewater (Hoe’s daai vir logic?). Dit help ook om die “spirit” te verskaf. Hierdie slag was dit dan ook so en die koffie en “spirit” was volop.
Maar wag dat ek die ding van vooraf begin. Die hele affêre het op die 26e April so rondom vieruur bo by die Jan Marais-park begin en via Idasvallei oor Helshoogte in twee seksies gevorder tot kort anderkant op mnr Blommaert se plaas. Onkel (?) was daar en nog honderd-en-vyf ander.
“‘n Lekker klomp maats voor die Uitspan
Elkeen met ‘n rooi nekdoek aan.”
Uiteindelik het Vrydagmiddag aangebreek. Ons bondel almal in die lorries in en weg is ons. Sommer van die staanspoor het ons liedjies gesing en kennis gemaak. Oor Sir Lowry’s Pas deur Elgin se digte bosplantasies deur Hermanus tot by die Mond.