Met ‘n paar los trane uit die hemel het ons ou Akker ons vaarweltoegeroep maar toe ons weer sien, het die traantjies begin blink want algou het die laatmiddagson ons breed toegeglimlag en ag, nou ja, toe glimlag ons maar terug want wie kan dan nou ook anders – ons TOER dan weer!
25 November – 5 Desember 1960
Die nagmerrie-eksamens het al reeds geskiedenis geword, en ‘n uitbundige klomp gestewel en genekdoekdes laat twee tamaai HOEKSTEEN-busse se wiele soos dameskoshuis-fietse s’n lyk – pap!! Almal is B.T.K.-gereed en Danie het selfs sy Sederberg-pleister- pêts verruil vir ‘n sierlike rooi-met-wit-kolletjies-lappie wat Marcil met sorg daar vasgemanoever het.
Met “wie wil saam die Sederberge met ons klim” op ons lippe en in ons harte, het die wiele onder ons begin draai en is ons vort. Ja, ‘n lewenslustige klomp kakies met rooi behangseltjies het die ou akker vir ‘n sorgvrye week agtergelaat ………..
14 – 23 April 1960
Die half-drie en half-vier busse vertrek Donderdag saam-saam kort voor half-vyf vol BT-Kaners, koshuistoebroodjies en ook slaapgeriewe vir die reis soos komberse, lugmatrasse en ander BT-Kaners. Voor ligdag die volgende oggend kom ons by ons kampplek kort duskant Wildernis aan. Ons kon ons darem van buite met die vuurtjie en van binne met koffie probeer opwarm.
21 – 30 November 1959
Half-drie se kant Saterdagmiddag bondel ‘n opgewonde klomp met eksamen-verby gesigte en skoon kakieklere in die busse in, en weg na oom Erwee se plaas – so betyds dat selfs Truida amper laat gekom het! En – al het die mans dit nie besef nie – was dit goed dat ons nie te laat op Monteith gekom het nie. Hulle het toe tyd gehad om stewige, diep sleës te bou, want die Magtige Konings met ‘n profetiese blik en die beleid “Prevention is better than cure”, het sommer die eerste aand met geweld probeer om ‘n algemene soort hartkwaal wat reeds in sommige gevalle ongeneeslik posgevat het, te voorkom.