Vrydagmiddag kwart-oor-vier, die laaste bus staan gereed om te vertrek – is almal daar? Waarheen die warboel en tot watter doel? Natuurlik na Knysna en saam met die BTK!
Die aand is kamp by Buffelsjagt opgeslaan en die half-skamerige groep is aanmekaar bekend gestel. Ai, wat ‘n salige idee om weereens onder die sterre hemel te kan slaap en die volgende oggend gesig in die dam te was.
Dit was ‘n stil groepie BT-Kaners wat Vrydagoggend by Hamelhof bymekaar gekom het. Die bekommernis van die eksamen was nog duidelik op sommige gesigte te lees. Die busse het egter nog skaars ‘n paar treë gery of dit was weereens die skertsende, singende groepie studente van ouds. Nog ‘n verdere middel tot “opwekking” was die talle waterpistole en ‘n hele waterbom wat Tielman getref het.
Ons was sewe-en-sewentig op die trein op pad na Graaffwater. Party het nog oor die afskeid van Ockert daar in die Kaapse Hawe gedink, ander het al begin droom oor die toekoms, maar wat ons in werklikheid saam beleef het, sou niemand vooraf kon raai nie.
Op Vrydag, 30 April, het vyf-en-tagtig BT-kaners per bus na Robertson vertrek. Hier op pad na McGregor is die eerste nag met die sagte gesuis van reën op die tente, deurgebring. Die volgende dag stap ons met meer gestadigde weer deur McGregor om op Takap te gaan kamp. ‘n Skitterende krieketwedstryd het sy aanvang geneem. Die “veelslagtige” spanne het oor die algemeen beter met die mond as met die bal en kolf presteer. Daar is dan ook begin met die eerste kampvuur, waar die BT-Kaners kennis kon maak met die ultra-modern wonderbaarlike voertuig wat na Mars vertrek het. Volgens die laaste berigte sweef die voertuig nog tussen hemel en aarde. Read More
So tussen seminaar ingee en laaste klasse deur het die rugsakke en komberse darem ingepak gekom. Toe die bagasie ensovoorts weg is, was dit maar ‘n kort tydjie na die middag toe. Die treinskof het heelwat avonture opgelewer. So baie harte het weer sover getrek vir Tjaain en saam met hom die vinnige groet van ‘n vriendin geniet om helaas te besef dat dit slegs ‘n afskeidsgroet was. In ieder geval het hy en Tielman dit gaande geag om na hierdie krisis en voor andere latere kritieke oomblikke hulle in die trein se eetsalon te gaan versterk.